![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieXDbT-NPfLHVdU010YLZtqZkahBDfVpwmTxVnZqKMiHICZwtPoKhJpNvbWFMjsFDHeyA5uPaKcvj8ajSRoHiZ8mlKAeds6sw8NkmfFS93S_WKYBrmGAZLbf8nx6NdQDaLTVsr3Q-N18Ac/s1600/oeko_tex_200.png)
Certyfikat został
opracowany przez Stowarzyszenie na Rzecz Badań i Ekologii Wyrobów
Włókienniczych Oeko-Tex. Polskim przedstawicielem Stowarzyszenia
jest Instytut Włókiennictwa w Łodzi, który w 2010 roku otrzymał
prawo do wydawania certyfikatów Oeko-Tex
Standard 100 oraz, co za tym idzie, prowadzenia
badań wyrobów włókienniczych na znak Oeko-Tex
Standard 100.
Znakiem Oeko-Tex Standard
100 można certyfikować surowce włókiennicze (czyli półprodukty
takie jak surowe i barwione / gotowe przędze), wyroby pośrednie
(surowe i barwione / gotowe dzianiny i tkaniny) i końcowe (wszystkie
gotowe już artykuły włókiennicze: ubrania, tekstylia domowe,
pościel, zabawki tekstylne i inne) na wszystkich etapach produkcji.
Certyfikat ten nie jest w
zasadzie oznaczeniem ekologicznym, gdyż nie obejmuje swoim zakresem
zagadnień związanych z ochroną środowiska i etyki w przemyśle
odzieżowym – co oznacza, że przy jego użyciu kontroluje się
jedynie skład danego wyrobu pod kątem jego szkodliwości dla
człowieka, a nie proces produkcji odzieży i wpływ, jaki on wywiera
na środowisko naturalne.
W ramach procesu
certyfikacyjnego na znak Oeko-Tex, w przeprowadzanych testach
laboratoryjnych wyrobów włókienniczych bierze się pod uwagę
przeznaczenie danego wyrobu, tj. sposób jego wykorzystania przez
człowieka oraz stopień jego kontaktu z ludzkim ciałem. Im bliższy
jest kontakt produktu z ciałem człowieka, tym surowsze są
kryteria, według których dokonuje się jego oceny. W związku z tym
wyróżnia się cztery klasy produktów: 1) wyroby tekstylne dla
niemowląt i dzieci do lat 3 2) Tekstylia mające
bliski kontakt ze skórą 3) Tekstylia nie mające
kontaktu ze skórą 4) Wyposażeniowe
materiały tekstylne.
Opracowano na podstawie:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz